donderdag 16 oktober 2014

Een verhaal met een staartje ©EvMK2014

Even een verhaal met een staartje.

Vandaag 16 oktober 2014 zou mijn mooie zwarte beardiemanneke Nelson 8 jaar geworden zijn. Ware het niet dat Seagull Stardust 8 jaar geleden geboren werd met een verborgen gebrek in de vorm van een sluipmoordenaar die zich pas toont als uiterlijk lijdt onder innerlijke wanorde; Cushing's Disease.

Deze aan het Cortisolhormoon gerelateerde auto-immuunziekte , die in de hondenwereld nog geen predicaat Erfelijk draagt, is wel toevallig exact het tegenovergestelde van de inmiddels bij Bearded Collies bewezen erfelijke ziekte Addison.Welke niet alleen aantoonbaar kan worden gelinkt aan dezelfde voorouderlijnen. En is net als vrijwel alle auto-immuunziekten het resultaat van te nauwe lijnteelt met of door uitsluitend inteelt ( =incest) en dat herhalend in meerdere generaties.

Deze inteelt/ nauwe lijnteelt kwam tot de laatste eeuwwisseling veelvuldig voor bij de Bearded Collie. Vooral om die Beardie te fokken met het mooiste uiterlijk, want die werd gezien op shows en zijn/haar afstammelingen gingen de rest van de wereld over om elders de populatie Bearded Collies uit te breiden.
Juist op het moment dat afstammelingen van deze wereldreizigers zich weer gingen inmengen in de Europese populatie begonnen ook de eerste gevallen van auto- immuunziekten zoals Addison, Cushing en SLO zich te laten zien.

Gezien de leeftijd van de zieke honden ( meestal rond 6-8 jaar) werd dit vaak ( bewust) afgedaan als een incident En werd die "kampioensreu"die toevallig wel de vader is van de zieke hond nog gewoon onbeperkt ingezet als dekreu in verschillende lijnen.Daarmee niet alleen een nauwe lijnteelt in de toekomst in de hand werkend, maar als je kijkt naar de ziekte Addison, dat wordt overgebracht door autosomale recessieve overerving op interacting loci, het risico vergroot, dat dragers lijders worden, omdat de daartoe doende fokgerelateerde informatie is achtergehouden.

Als je beseft dat het tientallen jaren duurt om iets in een ras te fokken, goed of fout bedoeld, dan kun je je voorstellen dat, zelfs met het verbod op inteelt door de Raad van Beheer en het uitsluiten van bepaalde honden/lijnen, het een evenveel aantal jaren duurt om het probleem op te lossen. En dan alleen als informatie binnen de fokkers (in spe)/eigenaarswereld ook werkelijk wordt uitgewisseld, zodat er ook op geanticipeerd kan worden, zeker met de wetenschap van nu.

De Bearded Collie populatie is groot genoeg om niet langer alleen gebruik te hoeven maken van dat zeer selecte groepje, zodat de genenpool verbreed kan worden, de inteeltfactor wordt verlaagd en de verwantschapsgraad verhoogd om de risico's op ziekten te verlagen. Want is het doel niet "het instandhouden en bevorderen van het ras Bearded Collie met het streven naar een zo goed mogelijke gezondheid en welzijn" Uiteraard moet dit met beleid, want de Bearded Collie moet wel de Bearded Collie blijven!

Maar doet niemand iets, dan zal ook ons ras zichzelf gaan "saneren". In probleemlijnen zullen steeds minder pups levend ter wereld komen (omdat in de baarmoeder al een "selectie"plaatsvindt). Er ontstaan steeds vaker en nieuwere gezondheidsproblemen die niets te maken hebben met de leeftijd van de hond of de sexe.En uiteindelijk zal het ras zelfs kunnen uitsterven.Iets om over na te denken!

Zolang uiterlijk vooralsnog voor gezondheid gaat bij de Bearded Collie, zullen we helaas nog vele gevallen tegenkomen met auto-immuunziekten als Addison, Cushing, SLO en wie weet wat meer.

Mijn hart gaat, daarom speciaal vandaag, uit naar al die Beardies die kampen met zo'n ziekte, door een verborgen gebrek er moedwillig nog aan zullen gaan lijden.En ook naar hun baasjes ( omdat ik weet hoe het voelt), die ermee geconfronteerd worden dat ze hun hondse kameraadje, ondanks de beste zorgen, veel te vroeg moeten zien doodgaan.

Uit liefde voor Nelson, het ras en alle Beardies, die mijn leven delen, deelden en nog zullen delen.

©EvMK2014

"I touch the sky
every night I try to find the brightest star
you're waiting there for me
so close but still so far.......
some day when I wake before the sunrise
dreaming wishing I could hold back time
that you might never have to live without me
we can see our lives in Stardust written in the sky"
( lyrics from Stardust by Anouk-NL)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten